boş renksiz manzara

Maalesef kıbrıs türkü nün yetiştirdiği değerli ve müstesna insan rüstem tatar 91 yaşında hayata veda etti.

Boş renksiz manzara. Karantina gecelerinde okurun heceleri orhan pamuk başrollerden birini yine istanbul a vermiştir. Renkli çiçekler doğanın güzelliğine atıfta bulunurken terk edilmiş binalar renksiz ve ölü olarak görünür. Her yıl mayıs ın ikinci pazarında kutlanan bu günün normal bir hayat yapısı içinde kutlanması güzel de annesiz çocukların böyle bir günde ne kadar acı çektiklerini ne kadar anne özlemi duyduklarını düşünmeyiz. Bir üyeyi sallanıp dışarı çıkararak küçük bir ihtiyacı giderdi.

Yıllarca yatalak olan ve türlü acılarla cebelleşen ne kadar insan var hayatta. Paranın kıble olduğu yerde 40 tahıl da 40 yem de 40 rekat da nafileydi. Her karakteriyle istanbul la bir ilişki kurar. çelik veya betondan yapılmış anıtsal mezar taşları gibi herhangi bir işlev veya anlam bırakmadan dimdik dururlar.

Bu baskılardan birisi pandemi nedeniyle işi bozulan nerdeyse iflasın eşiğine gelen esnafın sıkıntı ve beklentileri. Yüksek uçurumdan bir sahnede sanki muhteşem bir manzara açıldı. Her yıl kutlanan anneler. Yangın kelimeciğinin derinliğinde neler yok ki.

Acıların ve vicdanın yangını var. Aslında burada modern çağın mezarlığını görünür. Kaç gün kaç ay geçti seninle. Pişmanlık durguları içinde insanın başından geçen kötü olaylardaki etkileşimler insanların içinde bir yangın gibi yanar.

Ben mutluluktan sarhoş gibi yürüyorum gülümsüyorum herkese. Herhalde vardır diye düşünüyorum. Dolayısı ile iki türlü bir baskı oluşuyor toplumda. Bir gömlek ve pantolon giyerek boş kutuyu aldım ve ardından patika boyunca dağa tırmanmaya başladım.

Dev çadırın yakınında zakhar petrovich i fark ettim. Devran aynı manzara farklı oldu ve bu sefer tezgah altı değil göstere göstere yapıldı her şey. Kendimizi bildik bileli yaşantımızda ve yaşam kültürümüzde hep yeşil ada demişiz kıbrıs için.